Zo'n vreselijke intro waar je eigenlijk niet op zit te wachten maar hier is ie dan toch.
Ik heb lang getwijfeld of ik aan een blog zou moeten beginnen, want wie zit er nou te wachten op een blog over mijn schrijf en leeswereld?
En toch lees je hier nu mijn eerste blog post. (Die stukken interessanter gaat worden dan alleen maar blabla eerste blogpost blabla, ik beloof het!)
Nou hoor ik je denken; waarom? Wat best raar zou zijn aangezien er kilometers tussen ons inzitten, maar dat even terzijde. Omdat ik de behoefte voelde om wat dingen met anderen te kunnen delen, omdat er blijkbaar toch wel wat mensen zijn die hier wel op zaten te wachten en omdat ik nou eenmaal heel erg veel van schrijven hou en daar het liefst de hele dag over praat.
De komende weken wil ik proberen iedere week een post te schijven over een onderwerp dat te maken heeft over het schrijf en uitgeef proces. Tussendoor hoop ik nog veel meer, vooral zin maar ongetwijfeld ook onzin, met betrekking tot boeken te posten. Introducties zijn niet mijn sterkste kant (van wie wel eigenlijk?) dus this is it. Verder naar het 'echte' werk, en dank je wel voor het lezen, fijn dat je er nog bent. ;)
Van idee naar verhaal.
Een vraag die ik veel krijg op mijn Instagram is hoe ik van een idee voor een verhaal naar een volledig manuscript kom. Dit is natuurlijk voor iedereen anders. Ik kan jullie mijn manier van werken vertellen maar dit is absoluut niet de manier, het is de manier die voor mij het beste werkt. Wie weet heb jij er ook iets aan.
Een idee kan bij mij al iets simpels zijn als een zin, een gebeurtenis, een foto of een ervaring. Alles wat je ziet heeft een verhaal, het is alleen de vraag of het verhaal interessant genoeg is om te vertellen. Vaak is het antwoord op die vraag nee. Wat ik vaak lees bij schrijvers is dat ze halverwege het verhaal 'vast' komen te zitten, omdat ze niet weten hoe het verder moet. Dat gebeurt bij mij dus bij de verhalen die niet interessant genoeg zijn om me te blijven boeien en dus niet interessant genoeg zijn om te vertellen. Daarom is het belangrijk dat je, voordat je aan dat verhaal begint, je hebt nagedacht over wat je eigenlijk wil vertellen. Klinkt heel logisch, en ik zie je vanaf hier bijna met je ogen rollen, maar ik wil het toch gezegd hebben.
Schrijven is vooruit denken.
Schrijven is vooruit denken, en dan vooral ook groots denken. En dan bedoel ik niet in epische proporties (de wereld gaat eraan, mijn hoofdpersoon gaat dood, de superhelden redden de wereld) maar juist de kleine dingen. Rond dat idee heb je namelijk zelf als een verhaal verzonnen, dus die belangrijke plotlijnen heb je al in je hoofd. (Nogmaals; dit is mijn manier van schrijven, misschien heb jij die plotlijnen wel helemaal nog niet uitgedacht maar meestal is dit de start van je verhaal.)
Wat voor mij altijd het allerbelangrijkste is, zijn mijn personages. Daarom begin ik bijna altijd het eerst met de karaktersheets. De mijne zijn vrij simpel en bestaan uit naam, uiterlijke kenmerken, familie, hobbies, intrinsieke motivatie, goede en slechte eigenschappen. Meestal zoek ik naar een beeld dat ik vind passen bij het personage, een foto van een beroemdheid bijvoorbeeld. Er zijn schrijvers die die hier veel verder in gaan en moodboards maken, de sterrenbeelden uitzoeken van hun personages etc. Ik doe dit niet omdat mijn personages altijd veranderen tijdens het schrijven omdat ze dan echt gaan 'leven'.
Het allerbelangrijkste vind ik niet het uiterlijk maar datgene wat zich in de gedachte van mijn personages afspeelt. Je personages moeten een groei doormaken tijdens je verhaal, wat gaat die groei zijn? Wordt het onzekere meisje de heldin die de wereld redt? Of gaat die jongen die altijd zo zeker was van zichzelf aan zichzelf twijfelen?
Ik probeer mijn personages nooit perfect te maken, ook al zorgt dat er wel eens voor dat mensen een bepaalde personage niet aardig vinden, of niet begrijpen. So be it. In het echte leven vinden we elkaar ook niet allemaal even aardig. Dit maakt je verhaal interessant.
Ik heb een verhaallijn, karaktersheets, go, go, gooo!
Ik zou nou heel trots willen zeggen dat ik hierna een geweldig overzicht maak waarin ik per hoofdstuk in steekwoorden opschrijf wat er gaat gebeuren. Echt, ik ben jaloers op mensen die dit kunnen. Ik ben dus niet een van die mensen. Iedere keer weer probeer ik de perfecte plotter te zijn maar uiteindelijk zit me dat toch in de weg. Zoals ik al eerder aangaf, mijn personages lijken op een bepaald punt in het verhaal te doen waar ze zelf zin in hebben, en dat laat ik ook gebeuren. Voor mijn gevoel is dit het moment dat mijn verhaal de goede kant opgaat.
Toch is het maken van zo'n planning nodig als je merkt dat je vaak vast komt te zitten tijdens het schrijven en maak ik er vaak gebruik van tijdens het schrijven inplaats van ervoor. Bij 'De geur van groen' maakte ik er zelfs eentje toen het manuscript af was zodat ik meteen kon zien wat in welk hoofdstuk gebeurd en waar er nog invulling nodig was.
In het kort hoe ik het doe:
Mijn eerste stappen bij het schrijven van een verhaal zijn; een idee uitwerken tot verhaal met meerdere plotlijnen, karaktersheets maken, een poging doen tot een planning, minimaal tien keer de eerste scene schrijven (dat eeuwige introductie probleem) en dan het eerste hoofdstuk schrijven. Daarna schrijf ik de eerste versie van de laatste scene, want dan weet ik precies waar ik uiteindelijk naar toe wil. Bij 'De geur van groen' heb ik zelfs de laatste scene al eerste geschreven.
In mijn volgende post wil ik wat meer vertellen over hoe het schrijfproces bij mij verloopt na deze beginfase. Mocht je nog iets willen weten, let me know!
Liefs,
Pamela
